Хуц айл хэссэн нь

Тосгоны захад хэдэн тахиа тэжээл эрэн түлхэлцэж, газар тоншино. Цацсан будааг бүгдийг нь тоншчихов уу гэвэл арай үгүй бололтой. Толгой гудайн тоншсоор л. Азарган тахиа далавчаа дэлгэн нэг тахиан дээр буувал тахиа цагаа олоогүй түүн уруу хялавхийх нь хүсэлгүйгээ илэрхийлж буйн шинж. Гэвч азарган тахиа үүнийг үл ойшоон далавчаа дэвсээр дараад авлаа. Энэ мөчид Ван Маншэн хонио туусаар тосгонд орж ирсэнд азарган тахиа цочиж үргээд, далавчаа хумин хонин сүргийг ажив. Сүргийн толгойд яваа хонины эврээс улаан тууз уясан нь тун чиг сүр жавхлантай бөгөөд түүнээс гадна хүзүүнд нь хонх бэхэлсэн байлаа. Хонь толгой өргөн эргэн тойрныг ихэмсэг хараачилна. Ерөөс сэхүүн зантай, өөрийгөө ихэд бодсон хонь болох нь хараажийн илт. Тэр бол жирийн нэг хонь биш сайн үүлдрийн хуц билээ.