Хүн яст хад

Хүрэл юутай ч зорьсон хадандаа хүрч чадлаа. Хүрэл гуч гартлаа чөтгөрт үл итгэж явсан, харин сайн анчин болохын тулд газрын бартааг андахгүй, хараа хурц, цэц мэрэгч, хөлс урсгах зориггүй бол бөжин ч алж чадахгүй гэж боддог байлаа. Гэтэл одоо хүмүүсийн халтирч ойчсон мөрөөр өөрөө алхаж гарах болсондоо өөрийн эрхгүй айдас төрөв. Зэв жанжнаас хойш энд ирэгсдээс амьд буцсан нь цөөн. Авирсан болгон ясаа цайлгадаг учраас нутгийнхан Хүн яст хад гэж нэрэлжээ. Энэ хадны тухай элдэв домог ярианд үл итгэх агаад эчнээн жилийн өмнөх тэр олон домгийн үнэн худлыг ялгахад бэрх шүү дээ....