Өрмекші айтқан ертегі//қазақшааудиоертегілер//Әдина Жүсіп

ӨРМЕКШІ АЙТҚАН ЕРТЕГІ Біз Балтық теңізіне шомылуға бардық. Бірақ аяқ астынан қатты жел соғып кетті. Жағадағы дәу тастың қуысына кіріп, желдің басылуын күттік. Биік үйдей толқындарды тамашаладық. Бір рет биік толқын біз отырған тас үстін басып кетті. Қатты қорқып бір-бірімізге тығылдық. Әп сәтте айнала тастай қараңғы болды да, қайта ашылды. Сол сәтте біз жағада шашылып жатқан сары тастарды көрдік. Қызықтап қарадық. Мен тауып алған жұмыртқадай тастың ішінде кәдімгі өрмекші тұрды. Денесі қызылды-жасылды келген. Иненің көзіндей кіп-кішкентай көздерімен бізге қадала қарайды. Қылдай мұртшалары дір-дір етеді. Сарғыш түсті мөлдір тасты әрі-бері айналдырып қарасақ та, өрмекші кірген саңылауын таба алмадық. Мен тасты саусағыммен қақтым. Іш жақтан өрмекші: Ау, балақай, не айтасың? – деді. Мына тастың ішіне қалай кіріп алғансың? – дедім. Бұл ұзақ әңгіме, - деді өрмекші. Қызық әңгіме ме? – дедім мен. Әрине қызық, - деді өрмекші. Қасымдағы достарым: Қызық болса айтып беріңізші, - деп өтінді тұс-тұстан. Сөйтіп өрмекші әңгімесін бастады. Менің жасым қырық миллионда. Қырық миллион! – деген Әсет өрмекшінің сөзіне сенбей: – Соқпа өтірікті, - деп айтып қалды. Өтірік болса тыңдамай-ақ қойыңдар, - деді өрмекші ренжіп. Мен Әсеттің басынан шертіп жібердім. Ол: Жарайды, енді сөйлемеймін, - деп бұртиды. Өрмекші бізді сынай қарағандай біраз үнсіз тұрды. Оның әңгімесін тыңдағымыз кеп үздігіп бара жатқанымызды көрген соң, сұқ саусағын шошайтып: Менің жасым қырық миллионда, - деді. Біз тым-тырыс тұра бердік. Ол уақытта мына Балтық теңізінің орнында ит тұмсығы батпайтын ну орман болды, - деп тағы біраз тоқтап бізді көзімен шолып шықты. Біз үн-түнсіз тұрмыз. Сонда ғана өрмекші алаңсыз әңгімеге кірісті. Ауа-райын айтсайшы. Керемет еді. Қазіргі Қара теңіздің жағалауындай. Суық жел, қақаған қыс болмайтын. Ағаштың түр-түрі өсетін. Мәңгі жасыл ағаштармен қатар фикус, пальма, кипарис, магнолия да араласа өсетін. О, заманда қарағайдың ерекше түрі болды. Су астында жатып айналама көз тіккенімде ондай қарағайларды кездестіре алмадым. Соған қарағанда олар жойылып кеткен сияқты. Ол қарағайлардың тамырлары мен бұтақтарынан, қылқандарынан өте көп мөлшерде шайыр алынатын. Қарағайдың бір жері жарақаттанса сол жерден шайыр ағып тұратын, - деп өрмекші біраз үнсіз қалды. Көзіне жас тығылып мөл-мөлт етеді. Біз оның ары қарай не айтатынын білгіміз кеп асығып барамыз. Соны байқап, өз-өзін тез қолына алды да, әңгімесін жалғады: Сол алып қарағайлардың бірінде менің ұям болды. Күнделікті кәсібім шыбын-шіркей аулау. Сол күні өрмегімді құрып, өзім тасада жемтігімді аңдып отырдым. Бір шыбын жақын келді де лүп еткен желмен ауытқып кетті. Қой, тым алыс отырған сияқтымын. Жақындайын деп түсе бергенім сол еді, лүп еткен әлсіз жел мені ұшырып апарып қарағайдан аққан шайырға жабыстырды да кетті. Жанталасып шығып кетуге тырыстым. Бірақ аяқтарым жұмсақ шайырға бата берді. Жанталасып жатқанымда үстіме кеп бір тамшы шайыр құйылды да кетті. Сөйтіп шайырдың мәңгі тұтқыны боп қалдым. Шайыр ішінде бір айдай айналаға мөлие қарап тұрдым. Үстіме тамшылап шайыр құйыла берді, құйыла берді. Көлемі жұмыртқадай болғанда шайыр үзіліп, жерге домалап түсті. Сөйтіп сол жерде бір миллион жыл жаттым... Жалғасы аудио ертегіде #ӘдинаӘбдібайқызы #аудиосказки #ертегі #басня #Fairy_tale #fable #сказки #басня #ертегі #ертегілерелінде #мысал #мысалертегілер