Moʻjizakor Poʻlatxon platosi | Мўъжизакор Пўлатхон платоси (2823 м)

Тоғлар – Яратганнинг мислсиз неъматларидан бири. Улар мағрур, лекин сокин. Улар ана шу жимлиги билан гапиради. Уларга меҳр билан боқсангиз — сўзсиз сўзлайди: Инсон ким? Ҳаёт нима? Вақт, сабр… Қадам ташлайсиз. Ҳар бир нафас – мағлубият ёки зафар. Лекин тўхтамайсиз. Чунки юқорида сукут бор. Ана шу сукутда хотиржамлик бор. Тинчлик бор. Поклик бор. Шу боис, тоғ сизни ўзига тортади. Чақиради. Сизни қайноқ бағрига олади. Бу ерда фақат сиз ва Яратган. Бу сафар Пўлатхон платосига йўл олдим. Бу жойни сўз билан тушунтириб бўлмайди. Бу ердаги сукунат гўё вақтни тўхтатгандек. Баланд тоғлар. Яшиллик. Кенглик. Ёввойи табиат. Ажиб, беғубор жонзотлар… Нафис гул-гиёҳлар… Улар сиздан ҳеч нарса талаб қилмайди. Фақат бор бўлишингиз, ҳис қилишингизни истайди. Бу ерда цивилизациядан асар йўқ. Телефон ишламайди. Интернет йўқ. Шовқин йўқ. Фақат табиат. Бокира манзаралар. Ўзингизни худди бошқа сайёрада ҳис қиласиз. Пўлатхон — тафаккур маскани. Бу ерда сиз ўзингизни қайтадан топасиз. Аллоҳ бу тоғларни бежизга яратмаганлигини англайсиз. Бу ерда ҳар бир гиёҳ, ҳар бир тош, ҳатто шамол ҳам У ҳақида сўзлайди. Сафарда жисмингиз ҳаракатда бўлади. Тоққа чиқиб тушгунча бутун тана жонланади. Қонингиз эркин айланади. Ўпкангиз очилади. Тоза ҳаво танани тозалайди. Бу фақат жисмоний тозалик эмас. Бу — руҳий покланиш. Агар ҳаёт чарчатаётган бўлса… фикрлар қоришиб кетган бўлса… Тоғларга келинг. Одамлар кам борадиган, сукут ҳукмрон бўлган жойларга чиқинг. Бу ерда сиз нафақат дам оласиз — Балки ўзингизни қайта тозалаб, янги ҳафтани, янги ҳаётни янги қалб билан бошлашга тайёр бўлиб қайтасиз. Бу сукунат сизга оғуш очади. Агар юрак билан келсангиз — у сизни албатта тузатади.