Родната куќа на Методија Патчев (Охрид) - Metodija Patchev's house (Ohrid)

Методија Патчев, попознат како Патче, бил македонски револуционер, војвода и еден од најпосветените борци во редовите на Внатрешната македонска револуционерна организација (ВМОРО). Роден е на 14 мај 1875 година во Охрид, каде го завршил прогимназиското образование. Потоа, како младo момче, заминал во Пловдив да работи како чирак кај еден охридски кожар. Во 1896 година се вратил во родниот град и започнал да работи како учител, но истата година го обележала и неговата посветеност на револуционерното дело - се приклучил на ВМОРО. Патче бил довереник на специјални задачи: ликвидација на предавници и непријатели на организацијата. Заедно со Димитар Узунов, тој придонесол за омасовување на револуционерното движење во Охрид и околината. Новите членови ја полагале заклетвата на евангелието, крстот и камата, додека Узунов честопати, облечен како свештеник, заедно со Патче - кој ја носел „светената вода“ - тајно од турските власти ги воведувале младите борци во организацијата. Во 1898 година Патче го ликвидирал предавникот Димитар Грдановиќ во Охрид, но бил уапсен и осуден на 15 години затвор. Три години поминал во битолскиот затвор, сè до амнестијата во 1901 година. По неговото ослободување бил назначен за учител во Прилеп, но турската власт не му дозволила да ја продолжи просветителската работа. Затоа преминал во илегала и се приклучил на четата на војводата Марко Лерински. Подоцна бил назначен за прилепски војвода и предводел агитационо-организациска чета. Сепак, неговата борба кулминирала со трагичниот, но величествен крај во Кадино Село. На 6 април 1902 година, за време на селскиот празник Благоец, Патче со шестмина соборци бил издаден и опколен од повеќе од 500 турски аскери и башибозук. Четата се забрикадирала во една кула и започнала јуначка борба што траела 24 часа. Кога им снемало муниција, аскерот побарал да се предадат. Тогаш Патче и неговите соборци гордо одговориле дека македонските борци никогаш не се предаваат. Со песна, војводата Методија Патчев и неговата мала дружина, со последните куршуми во цевките, извршиле групно самоубиство на 7 април 1902 година. Така, Патче останал запаметен како симбол на храброст, чест и непокор - херој кој избра смрт наместо предавство. - Metodija Patchev, better known as Patche, was a Macedonian revolutionary, vojvoda (commander), and one of the most dedicated fighters in the ranks of the Internal Macedonian Revolutionary Organization (IMRO). He was born on May 14, 1875, in Ohrid, where he completed his lower secondary education. As a young man, he went to Plovdiv to work as an apprentice with a leather craftsman from Ohrid. In 1896, he returned to his hometown and began working as a teacher, but the same year also marked his deep commitment to the revolutionary cause-he joined IMRO. Patche was entrusted with special missions: eliminating traitors and enemies of the movement. Together with Dimitar Uzunov, he played a key role in expanding the revolutionary network in Ohrid and its surroundings. New members took their oath before the gospel, a cross, and a dagger, while Uzunov, often disguised as a priest, and Patche-carrying “holy water”-secretly initiated young recruits into the organization, away from the eyes of the Ottoman authorities. In 1898, Patche assassinated the traitor Dimitar Grdanovich in Ohrid but was arrested and sentenced to 15 years in prison. He spent three years in the prison of Bitola until he was granted amnesty in 1901. After his release, he was appointed as a teacher in Prilep, but the Ottoman authorities forbade him from continuing his educational work. Forced into hiding, he joined the detachment of vojvoda Marko Lerinski. Later, he was appointed vojvoda of Prilep and led a propaganda and organizational unit. However, his struggle reached its tragic yet heroic climax in the village of Kadino Selo. On April 6, 1902, during the village feast of Blagoec, Patche and six of his comrades were betrayed and surrounded by more than 500 Ottoman soldiers and bashibazouks. The small band barricaded themselves in a tower and fought a fierce battle that lasted for 24 hours. When their ammunition was finally depleted, the Ottoman soldiers called on them to surrender. Patche and his comrades proudly replied that Macedonian fighters never surrender. With a one last song, on April 7, 1902, vojvoda Metodija Patchev and his small band used their last bullets to commit collective suicide rather than fall into enemy hands. Patche remains remembered as a symbol of courage, honor, and defiance-a hero who chose death over betrayal.