Зміцер Вайцюшкевіч - Пані трошкі ў гадах (2004)

"Паравоз кахання" Словы Рыгора Барадуліна

Цыгарэтны туман ападае ў кавярні, І канкрэтны раман круціць хітры ліхвяр, Пані трошкі ў гадах, вочы, быццам ліхтарні, Тут слугуе туга, тут настрой - гаспадар. З чаркі змову вядуць, захапляюцца плёткі. Пані трошкі ў гадах і ліхвяр не стары, І хмялее ліхвяр, і не лічыць адсоткі, І штурхаецца жарсць у людскім гушчары. Як на шалях, маўчыць і пяшчота былая, Здрада цёмных начэй і спагада завей, І каменны камін сарамліва палае, І ўцякае ўспамін ад абдымкаў далей. Звыклі ўсе да ахвяр у нязвыклай ахвярні, Чырванець перасталі сырыя муры, Ашукацца прыйшлі ў непрабуднай кавярні Дама трошкі ў гадах і ліхвяр не стары.

Смотрите также