Ва ўсе часы і эпохі чалавек імкнуўся жыць свабодна і незалежна, але не заўсёды яго шляхі да ажыццяўлення мэты былі з найменшымі маральнымі стратамі. І як паказвае вопыт чалавецтва і, у прыватнасці, лёс сямʼі Ворашня, пошукі выйсця са стану несвабоды самыя складаныя. Для гэтай сялянскай сямʼі яны былі трагічныя: Ціт сілком трапіў у Сібір у арыштанцкай кухтаеце, дзе, па наеўшыся хлеба лагернага, згінуў у поўнай невядомасці, а яго дачка Люба, старэнькая бабулька, у 1986 годзе, як калісьці яе маці ў далёкім 1929,галосіць – енчыць над чарнобыльскай бядой, што гоніць дзяцей і ўнукаў з роднай хаты, з карміліцы зямелькі ў невядомы свет. Чытае Андрэй Каляда
