Эссе жазуда қиналасыз ба? Эссе құрылымында қандай ақпарат болу керектігін әлі де білмей жүрсіз бе? Онда бұл видео сізге арналады. Бұл видео оқушылар мен мұғалімдерге әдістемелік көмек ретінде ұсынылып отыр. Эссенің құрылысы жайында теориялық қана емес, тәжірибелік тұрғыдан түсіндіріліп, "Отбасым - алтын қазынам" тақырыбындағы эссе талданған. Тезис пен тезисті қолдаушы пікірге баса назар аударылған. Нақты тәжірибе негізінде жазылған жұмысқа баса назар аударсаңыз, оқушының жұмысының толықтай талапқа сай келетінін байқай аласыз. Сіздерге шынайы көмек болсын деген ниетпен эссенің толық нұсқасын үсынып отырмын: Отбасым – алтын қазынам Менің әке-шешем, ата-әжем тұмсықтыға шоқтырмай, қанаттыға қақтырмай мәпелеп өсіріп келеді. Сондықтан әке-шешең болу – бір бақыт, ал ата-әжеңнің болғаны – зор бақыт деп білем. Менің балалық жүрегім мен көңілім бұны сыныптасым Валераның күнделікті көңіл-күйін, сабаққа дайындығын, киім-киісін көргеннен қалыптаса бастады. Сөйтсем, ол балалар интернатында жатып оқиды екен. Әке-шешесі жырақта, бір қыстақта тұрады, онымен аса жұмыстары да жоқ екен. Яғни Валера мейірім деген нәзік сезімді мұғалімдер мен тәрбиешілерден ғана күте алады екен ғой. Ал мен ше? Бір білерім, балалық шағым – патшаның тағы. Ойлап қарасам, еркелей мектептен келемін, киімімді де өзім шешпеймін. Әжем мен анашым алдымнан шығып, бірі тәттісін тосса, бірі киімімді бүктей ала жөнеледі. Ал атам Төлеубай «Айналайындап» қарсы алса, әкем мейірімге толы көзімен мені қарсы алып жатады. Ал анасы мен әкесін үнемі сағынып жүретін сыныптасымның өмірінде бұның бірі де жоқ. Соны түсінгеннен бері мен де өзгеруге тырысып келемін. Бұған алғашқы себеп сыныптасым болса, екіншісі - жақында дүниеге келген қарындасым Келбет болды. Мен де «аға» болып, жауапкершілікті сезіне бастадым. Мүмкін, бұл – сәл есейгендіктің белгісі болар. Мен атам мен әжемді мақтан тұтамын. Себебі бір шаңырақ астында отасқандарына биыл 50 жыл толды. Осы айтулы мереке аудан көлемінде «Отбасы күні» мерекесіне орай аталып өтті. Менің атам мен әжем «Алтын той иегерлері» ретінде басты кейіпкерлер қатарынан көрінді. Менің атам – ерекше жан. Басқа немерелерінен артық көретінін айтпаса да, мен оны сеземін. Себебі үнемі жанындамын ғой. Демалыс күндері ардақты атама мал жайғап, су тасуға қолғабыс етсем, әжемнің күнде кешке жақын арқасын уқалап, ауруын басқандай боламын. Атам маған бата қайыруды, жеті атамды үйретсе, әжем Майраш мақал-мәтелдерін айтып, «мазалай» береді. Бірақ барлығы өзімнің Адам болып ер жетуіме септігін тигізетінін айтып отырады. Мен оны түсінсем де, неге екенін білмеймін, мән бермегендей кейіп танытамын. Әкем мен анашым да ғажап жандар. Сондықтан да жаныма жақын жандардың үмітін ақтауым керек. Мен бақытты отбасында тұрамын. Менің бойыма ұлттық құндылықтарды меңгерте тәрбиелеп жүрген ата-анамның болғаны еліме де олардың қосқан үлестері емес пе? Ендеше, мерейлі отбасымыздай Қазақстанымның азаматтарын тәрбиелеп отырған шаңырақтар шайқалмасын деп тілейік. Алған білімдеріңіз пайдалы болсын. Комментарий жаза кетіңіз.
