63. Өлі риза болмай, тірі байымайды | Қисса сүл-әнбия

Өлі риза болмай, тірі байымайды Бір күні Ғайса моланың жанынан өтіп бара жатып, қабірдегі әруақтарды көрді. Олар жиналып, жақсы сұхбат құрып отыр екен. Ішінде бір әруақ басы салбырап, көңілсіз отырды. Ғайса: – Сенің неге көңіл күйің жоқ? Басқалар бүгін шат-шадыман отыр ғой, – деді. – Олардың ұрпақтары ата-аналарын есіне алып, дұға жасады. Садақа таратты. Мені ешкім есіне де алмады, – деді.