1. Базарға қой айдадым пұл ма екен деп, Қойыпты қыздың атын Ұлмекен деп, Бойыма ішкен асым тарамайды, Көңілі Ұлмекеннің кімде екен деп. 2. Ауылымның қонған жері боз бетеге, Бір үйде қыз көп болса тон жете ме?! Расыңмен көңіліңді берсең маған, Шық түнде мен ерейін, сен жетеле. Бұл ән жайында Қазақ халық әртісі, ҚР мәдениетіне еңбек сіңірген қайраткер, жезтаңдай әнші Ғарифолла Құрманғалиевтің төл шәкірті - жоғары санаттағы музыка маманы Бөрібай аға Кәртеннен мағлұмат алдым. . "Шайқы әнші" мақаласында: "Талай рет құлағымызбен естіген, ҚР Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты, Халық артисі, ұстазымыз Ғарифолла ата Құрманғалиевтың жиі қайталап айтатын мына бір сөздері де әлі күнге дейін жадымызда: «Мен әнді Шайқыдан үйрендім. Шайқыға мүшел жасқа толар-толмастан еріп, атқосшылықта жүрдім. Уай, оның әншілігі сұмдық еді. Тор төбел аты болды. Қайда жиын-той, сонда әкететін мінгестіріп. Ат үстінде ән салады сондайда, жазық далада келе жатып. Біраздан соң: «Ал, Ғарифолла, сен сал», – дейді. Бөгелмеймін, басам. Әнімді аяқтаған соң жарықтық: «Ой, құлдығым, түбі мықты әнші боласың», – деп бауырына қысатын. Сонда деймін-ау, Шайқының е-ең жоғарғы дауысына үнімді үш тыныс алып барып теңестіретінмін. «Дидарды» салғанда... құдай сақтасын, айтатыны жоқ...» – дейтін ылғи да." Мақаланы толық оқу үшін, төмендегі сілтемеге өтіңіз.
