Қырға(ауылға)барсам. Сөзі: Бәйтік Дүйсебайұлы. Әні: Нұрбақыт Қожаұлы. Орындаған: Думан Бейбітханұлы. Даңғаза қаладан да қалжырадым, Аңсадым әсем үнін домбыраның. Кетер ме ем жүрісті атпен жолға шығып, Қазақтың шырқай шырқай халық әнін. Па, шіркін! Мен өрлеп қыран құлдап тасып жатса, Өркеші өткел бермей басым қатса. Мойынынан су сорғалап қайың терек, Сәскеде жауған жаңбыр ақырласса. Па, шіркін! О о оооо,е е е еееее, ей беу Сол сәтте кемпір қосақ доға тартса, Бір ұшын доғасының маған артса. Беткейден суырлары аңқиттаса, Шақырса көкек қонып оба тасқа. Па, шіркін! Орындап оркестрін орман тұрса, Көңілім балқып кетсе қорғасынша. Жем іліп ұясына бүркіт тартса, Жанымда жаңаша бір арман туса. Па, шіркін! О о оооо,е е е еееее, ей беу Маңында мың бүктеліп дала жатса, Құрдасың құс салдырып аң аулатса. Сапырып сары қымызын замандасым, Ауылды дүрліктірсек таң атқанша. Па, шіркін! Тамылжып таң атпай түн тұра тұрса, Іргеден қауашақтан гүл ашылса. Шабытым шарықтаса жыр оқылса, Қасымда термеші бір қыз отырса. Па, шіркін! Жалықтым қала дейтін тұғырымнан, Сәлемі де сатулы тұрғынынан. Жылына қырға барып бір келмесем, Менде өзгеріп кетермін бұрынғымнан. Па, шіркін! Даңғаза қаладан да қалжырадым, Аңсадым әсем үнін домбыраның. Кетер ме ем жүрісті атпен жолға шығып, Қазақтың шырқай шырқай халық әнін. Па, шіркін! О о оооо,е е е еееее, ей беу
