ТӨРТ МҰҢАЛ Адайым, қайран қалып өткеніңе: «Тәуба» деп шүкір еттім жеткеніңе! Жар болса Жаппар-Ием – Жалғыз Алла, Сенікі жердегі де, көктегі де! Адайда ту көтерген төрт Мұңалым, Жау келсе, қалың түмен шеп құрадың. Айбарың – асқар таудың құзарындай, Ақтарған ашу-кектің от бұлағын! Бәйімбет, Әли, Жаулы, Шоғыларым – Шетінен шаһбаз, шері оғыланым! Әлі де әруақ буып, аспандасам Аталар рухына жолығамын! Бүгілген сырымды ешкім ұға алмайды, Тігілген туымды ешкім жыға алмайды! Теңізі тебіреніп Маңғыстаудың, Тасы да:«Ер Бекет!» - деп ұрандайды. Кемі жоқ бір-бірінен мен – Адайдың, Арысын артық туған бағалаймын. Абыз, би, ақын-тақтақ, батыр өткен, Оларды мен несіне алалаймын?! Торлаған жауар бұлттай төрт Мұңалым, Әр ұлың ойлап өсті көптің арын. Бағы үшін алты алаштың аянбадың – Мен соны мәңгілікке серт қыламын! Бәйімбет, Әли, Жаулы, Шоғыларым! Даңқыңды айта беріп неғыламын!? Адайым, сегіз арыс – кенжең, Мұңал, Бұл – сенің пірлі қарашаңырағың! 2015 ж.
