Опэра "Дзікае паляваньне караля Стаха" (Уладзімер Караткевіч)

Спэктакль "Дзікае паляваньне караля Стаха" па матывах «гістарычнага дэтэктыва» Уладзімера Караткевіча ўжо стаў нацыянальнай музычнай класікай. Ён быў створаны ў 1989 годзе ў наўпростым «суаўтарстве» кампазытара Уладзімера Солтана з салістамі беларускай оперы ды пастановачнай групай у складзе дырыжораў Я. Вошчака й А. Анісімава, рэжысэра Ў. Цюпы ды мастака Э. Гэйдэбрэхта. У год пастаноўкі опэра двойчы была пададзена на сцэне Вялікага тэатра ў Маскве й мела вялікі посьпех у сталічнай публікі. У 1990 годзе таленавітая праца кампазытара, пастаноўшчыкаў і выканаўцаў галоўных роляў Н. Кастэнкі, В. Скарабагатава й Ў. Экнадыёсава была адзначана Дзяржаўнай прэміяй БССР. Унікальным для Беларусі зьявай стала выкананьне опэры ў «натуральных дэкарацыях» Траецкага прадмесьця ў Менску. Канфліктная завязка сюжэта опэры выклікае ў памяці знакамітую ангельскую аповесьць пра сабаку Баскэрвіляў, дзе таксама адзін са сваякоў задаўся мэтай зьнішчыць усіх прэтэндэнтаў на радавыя тытул і багацьце. Аднак, калярыт «Дзікага паляваньня» наскрозь беларускі. У музыцы ажывае непаўторны настрой містычнага хараства й жаху, якімі абвеяныя паданьні жыхароў таямнічых палескіх балот. Зьбіральнік фальклёру Беларэцкі заблукаў у лесе й трапіў у маёнтак Надзі Яноўскай – апошняй з прадстаўніц некалі багатага й шляхетнага роду. Дзяўчына змучана жахам нашэсьця страшнай коньніцы пад правадырствам караля Стаха. Як абвяшчае фамільная легенда, Стах быў вераломна забіты на паляваньні сваім сябрам Яноўскім-старэйшым. Беларэцкі бярэцца разблытаць таямнічую гісторыю з ажылымі мерцьвякамі…