Бүгін мына жерге келсем қураған ағаштарға тап болдым. Мынау ойлап жатырмын, не болған деп. Орманның кішкене бір бөлігі өртеніп кетіпті. Өліп қалыпты мынаның барлығы. Содан ойыма бір ой келіп жатыр. Бір шәкіртім бар еді, "- аға, махаббаттан немесе ажырасудан болған адамның азабын қалай жеңілдетуге болады?" деген бір сұрақ қойған еді. Енді бұл қиын нәрсе ғой. Жалпы адамда тән ауырғанмен қоса, жан да ауырады. Тән ауырғанды емедеуге болады, ол дәрі дәрмекпен, врачпен. Мына жан ауырса оның емі қиын. Адам деген күрделі аспап деп айтамын. Бұл бір бұзілса жөнделмеуі қиын оның. Сіз егер сондай жағдайға тап болсаңыз, өмірде сәтсіздікке ұшырап, ешқандай да мағынасы жоқ болып сезіліп кетсе адамның жан дүниесі осы сияқты қурап қалады ғой. Не істеу керек? деген сияқты әңгіме ғой. Соны айтамын, адам тауға шығу керек. Биікке шығу керек. Биікке өрмелеу керек. Биікке өрмелегенде қалай болады? Биікке өрмелегенде бұл жақта қысым төмен. Адамның тыныс алуы да қиын болады. Алқынасың, жұлқынасың кішкене қиналасың, тер шығады. Жан азабын сезіне бастайсың. Мына азап пен физиология бір - бірін жоя бастайды. Сосын екінші нәрсе, мынау экстремалды спорт түрлерімен айналысу, биіктен секіру, немесе бір қауіпті спорт түрлерімен айналысу.
