Шилийн сайн эрсийн домог

Шиваан Пэрэнлэй өчиг алдахгүйгээр барахгүй улайтгасан төмрөөр хайрахад нь дуу дуулж байсан гэдэг. Үүнийг харсан адууны эзэн ноён: — Та минь больж үз! Наад хүнээ бушуу тавь! Би хэдэн адасгаас болж хүний алтан аминд хүрээд юу гэхэв гэв.