ЭХНИЙ НҮГЭЛ СҮҮЛЧИЙН БУЯН...Todko Samson Би нэг бүлээхэн шүлэг бичье Биенээсээ тасалж Ухаан бодлоосоо ургуулж Бадаг үг холбоё Бүлээн...халуун биш Бүлээн...хүйтэн биш Бүлээн шүлэг бичье Хорвоогийн эрээн бараан бүхний Хатуугаас нь урьтаж барья Хачин сайхан хайрын тухай Хамгийн сүүлд нь бичье Нар ороон бүслэх жаран жарны хэлхээнд Намайг оноож унагасан энэ цагийн эхэнд Нойтон зовхи сөхөж ертөнцийн өнгийг харах гэж Насан залуу бурхны ясыг шаргиаж иржээ Эхийгээ өвтгөж төрсөн Энэ миний эхний нүгэл Эцгийгээ өргөлгүй өнгөрөөсөн Энэ миний адгийн нүгэл Энэ хоёрын дундах үйл бүр минь Эргэх цагийн жамаар Зулайд минь эргэж бууна Халуун хайрыг анхлан амсаад Хүйтэн болгож ардаа орхиод Хүүхэн хонгор биед нь хүн цуулж үлдээсэн Хагацахын хар усыг Халбагаар биш Аягаар цутгаж өгсөн Хоосрол дүүргэсэн орон зай Хүн байсны минь дээдийн нүгэл Итгэж ирээд Инээж тэврээд Ирийг минь хурцалж Эмээлийг минь тохож өгсөн хүмүүст Инээд ч биш Нулимс ч биш Эвлүүлж босгож болохооргүй Эвдэлж тарааж чадахааргүй Эрэн цагийн дурдатгал Энгэрт нь тэврүүлж орхисон Энэ миний ичмээр нүгэл Элдүүр нь ханадаггүй тархины минь сур Эвээ олдоггүй зүрхний минь гүйдэл Буруугийн өнгөнд шунаж Зөвийн үнэрээс цэрвэсэн Бүлээхэн цаг хугацаа минь Олон эрсийн нанчилдаанд Оройлон орсноо халуун гэж бодсон Олон бүсгүйн нулимсанд Оройжин урссанаа халуун гэж бодсон Оддын доор, харуулын цамхагт Одонт хороог аялж зогссоноо халуун гэж бодсон Омогтой шүлгийн цэг хатгахдаа ч халуун гэж бодсон Ойворгон, тэнэгхэн бүлээн нас минь Хорвоод халуунаас халуун гэж Хамгийн анхны нүглийг минь уучилсан Хүн бурхны сүү байж Хорвоод халуунаас халуун гэж Хамгийн анхны нүгэлээ над шиг үйлдсэн Хайрт үрийн минь тэврэлт байж Хорвоод халуунаас халуун гэж Хамгийн анх энгэрээн хөндүүлсэн Хачин гоо үзэсгэлэнт байж Хорвоод халуунаас халуун гэж Хамгийн сүүлд уучлахдаа уйлсан Хацар дээрх нулимс чинь байж Хүний төлөө хашхирсан үгс минь Халуунаараа дуусаасай Өөрийн төлөө харамссан бодол минь Халуунаараа дуусаасай Хүрэх ёстой замын хязгаар нь ч харагдаагүй байна Халуунаараа дуусаасай Хүний өгсөн итгэл сэтгэлийг Буцалгаад, буцаахсан Хүний өгөөгүй инээд баяслыг Боргитол дэвэргээд барихсан Хожмоо үүрэх үйлийн үр Хүйтэн байг, хамаагүй Хойноос минь гишгэлэх миний үр Халуун л амьдраасай Аавын асаж явсан гэрлээс барьж Аавын алдаж явсан жимээс төөрч байх болтугай Ижийгээ ном тэврүүлж уйлуулсан Энэ миний цагаан буян Их олон зүрхэнд үнэн болж цохилсон Энэ миний бүлээн буян Наран ороож эргэх жаран жарны дараа Намайг уншиж л байвал Энэ миний сүүлчийн буян
