Казка для дзяцей на беларускай. Парася, які страціў капялюш.

У адным маленькім горадзе, на адной далёкай ферме жыла гаспадыня, місіс Нарцыса, якая ўтрымлівала жывёл разам са сваім мужам. І быў у іх вялікі хлеў, дзе жылі маленькія парасяты. І сярод іх апынулася незвычайна вясёлае парася, якога звалі Джордж! Ён любіў сваіх братоў, любіў плёскацца з імі ў гразі, збіраць жалуды і бадацца з імі сваім круглым пятачком. Але больш за ўсё Джордж хацеў стаць чалавекам! Аднойчы, у кучы смецця, дзе былі старыя гаспадарскія рэчы місіс Нарцысы ён убачыў прыгожы чорны капялюш, надзеўшы яго ён адчуў, нешта дзіўнае, ён больш не парася, ён стаў чалавекам. З таго часу ён не здымаў капялюш, нават калі спаў. Цяпер ён любіў бегаць па двары фермы ў капелюшы, уяўляючы, што кіруе машынай місіс Нарцысы, з ветрыкам рассякаючы па дарогах маленькага горада! Вечарамі ён расказваў сваім братам і сёстрам дзіўныя гісторыі пра тое, як кіруе цудоўнымі машынамі, рамантуе іх! З гонарам кажучы, што зараз ён чалавек! Аднойчы, гуляючы ў двары, наляцеў страшны вецер і сарваў капялюш з галавы Джорджа. Джордж не разгубіўся і тут жа кінуўся за ёй следам! Але вецер быў падступны, ён усё далей і далей выносіў капялюш! І вось, каля моста цераз рэчку, вецер сціх, і капялюш упаў проста ў ваду. Джордж не ўмеў плаваць, але ён вельмі вярнуць свой капялюш, каб зноў стаць чалавекам! І ён рашыўся, скокнуў у ваду і спрабаваў падхапіць капялюш сваім пятачком, але моцна плынь усё далей і далей выносіла беднае парася. Але ў гэты час па мосце ішоў стары дзед, з вялікай чорнай барадой. Звалі яго містэр Вальдэмар, ён вяртаўся з рынку, дзе прадаваў сваю трускаўку. Яна была вельмі смачная, бо Вальдэмар сам вырошчваў яе ў сябе на лецішчы. Ён убачыў Джорджа і не разважаючы кінуўся ў бездань! Ён схапіў дрыготкае ад страху парася, але капялюш не паспеў. Яна імкліва паплыла ўдалячынь, вынікаючы бурнай плыні ракі. Вальдэмар выцягнуў Джорджа на бераг і захутаў яго ў свой старэнькі пінжак. Ён вырашыў аднесці Джорджа на ферму да місіс Нарцысе, а потым адправіцца да сябе на дачу, дзе на балконе расла смачная трускаўка. Джордж зноў апынуўся на ферме, але гэта ўжо не быў ранейшы Джордж. Ён страціў усялякую цікавасць да гульняў у брудзе, ён нават перастаў шукаць каштаны! Ён сумна сядзеў пад старэнькім сталом, на якім стаяла міска з каштанамі для парасят. Толькі ўначы, калі Джордж спаў, ён быў радасным, яму сніўся яго выдатны капялюш. У глыбіні сваёй парасячай душы, ён верыў і спадзяваўся, што місіс Нарцыса падорыць яму новы капялюш, яшчэ лепш ранейшы.