муаллиф Шахлои Начмиддин Наргис бо як перохани тунуку пойи луч аз хона харосон ба куча давид. Зимистони сард хукмрон буду дар як сония тани Наргисро ларзаи шадид фаро гирифт. Дандон ба дандон гичиррос зада ноилоч гашта ба хона даромад. Садои баланду дагали падари шаробхораш баланд шуд: -Ха, тирончак, гашта омади? Дар ин бегохии сарди зимистон ки туро ба хона рох медихад? -Падар, хеч боварам намеояд, ки ту падари мо хасти ? -Даф шав аз пеши чашмонам, вагарна мекушамат Модар гирякунон ба духтараш ишора кард, ки ба хонаи хобаш даромада хомуш нишинад. Наргис ашки гам ба дилу ба дида ба хонаи хобаш даромаду дарро аз дарун махкам кард. Гирист бо тамоми гаму дарди даруниаш. -Худоё, ту маро бубахш, аммо ин марди шаробхору беномусро ба падар гуфтан забонам намегардад.Чи гуна падар, ки моро аз давраи хурди азоб медихаду доимо модарамро дашному хакорат мекунад. Наргис давраи кудакиву наврасишро ба хотир овард. Дар он як сахифае набуд, ки падараш рузе хушёру ботамиз бошад.Сафар писари шаробхори ашаддие ба шумор мерафт, ки хангоми шаробхуриаш ба чойи шароб шишаи сиркоро гирифта нушида ба халокат расида буд. Сафар писари ягонаи у ба шумор мерафт. Аз падари раисаш ба у мероси як чойхонаи калону як хавлии бохашамат боки мондааст. Модараш дар холатхои номуайян даст ба худкуши зада буду касе аз пайи тафтиши он нашуд, ки чаро махз хамсари ин марди шаробхор худро байни хавли керосин рехта оташ зад. Сафар бо падар хануз аз давраи кудакиаш сари як дастархон нишаста, пиёлаи шаробро менушид. Сафар баъди марги падар чойхонаро сохиби карда он чо аз субх то шом бо чурахои бадмасташ киморбози мекарду рузе набуд, ки шароб нанушад. Як нафар хамдехаашон дар кимор бой доду ба ивазаш таклиф намуд, ки Сафар духтари уро бо тую тамошо ба зани бигирад. Сафар даррав рози шуд. Чунки то ин вакт ба Сафар касе духтар надода буд. Шаби нахустини туй хусну чамоли Нигинаро дида ошики шайдо гардид. Нигина хам ин чавони пайвастаабруро дида калбашро бой дод. Хамаги як мох Сафар аз аракнуши даст кашиду халос.Аз шаробхории у Нигина ба дод омада чанд бор кахр карда ба хонаи падараш рафтани шуд, аммо холати падари бадмасташ аз Сафар камие надошт. Ба такдираш тан дода бо у зиндагї кард. Аз Сафар сохиби се фарзанд шуд. Як духтару ду писар. Духтараш ку айбе надошт. Аммо писаронаш яке маъюб таввалуд шуда буду дигари аз хад зиёд асабиву бадкахр буд. Наргис духтари калони буд. Дигар дугонахояш бо падаронашон мисли дусту хамроз буданд. У бошад бо падар дар зери як бом ба мисли душман мезистанд. Падар бахусус духтарашро чашми дидан надошт. Наргис баъди хатми мактаб хост, ки хуччатхояшро ба факултаи хукукшиносии Донишгохи милли супорад. Аммо падар чанчол бардошта гуфт, ки духтар чиву хонданаш чи. Наргис нисбати падари шаробхораш мехре надошт. Боре ба хонаашон дугонаашро ба мехмони оварду дар бало монд. Падар назди мехмон чунон дашному хакоратхое мекард фарзандонашро, ки ба шариат рост намеомад. Наргис аз дугонааш бахшиш пурсида зори кард, ки дар ин бора ба касе чизе накл накунад.
