АСПАННЫҢ ЖАЗУЫ немесе ТАҢБАЛЫТАС ТӘҢІРЛІК ТАРИХЫ

АСПАННЫҢ ЖАЗУЫ немесе Таңбалы Тас пен Тәңірлік Тарих “Оң мен солдан, Биіктік пен тереңнен Жаратылған ой жайнайды өремнен!.” Тыныштықбек Ақнұр ХАМИТБЕКҚЫЗЫ 31 шілде, 2025 жыл Көк Түріктердің үнсіз дауысы Бүгінгі таңбалы тастар үнсіз тарихтың ең шыншыл шежіресі. Менің туған жерімде, Екідіңде бес таңбалы тарихи тас болды.Ал оған мені әкем жеті жасымнан бастап ертіп жүріп, аралататын. Содан бастап мен Аспанның тілін түсіне бастадым. Олар сөйлемейді бірақ көрсетеді. Тәңір тасына қашалған әрбір сурет көне дәуірдің дауысы. Оны оқи алатын көз керек. Ұға алатын жүрек керек. Ол шамалы адамда жоқ! Мен өзім сияқты таңбалы тасты оқитын адамдарды құрметтеймін. Ал сонан соң әкем қайтқаннан кейін, мен жалғыз аралайтын болдым. Жолымда ең бір қасиетті жігіттер жолықты. Олар көп дүниеге сеп болды. Иманға, Бөгенбай ағаларыма, Ертайға Алғыс! Себебі ол жазулар жай жазу емес. Бұл аспанмен сөйлескен бабалардың Күн нұрымен өрілген рухани белгісі. Кейбіреулер “Неге әріп емес?” дейді. Оларға айтарым, сен суретті жазуды білмейтін халықтан емессің. Керісінше, сенің ата-бабаң әлемге ортақ семиотикалық жүйе жасап кеткен. Өйткені тасқа қашалған бейне - тілге тәуелді емес. Ол - әмбебап ақиқаттың символы. Бір надан келіп: “Адам” сөзі кирилицаның ғана сөзі, оның әрбір әрпі айналдырсаң да, адам болып қала береді” деп кекетіпті. Ол өз сөзін өзіне тұзақ етіп, білместікпен өрілген күлкілі қисын көрсетіп отыр. Қазақ әріптен мақұрым болмаған. Бірақ әріптің өзін рухани құрылымға бағындырған. Біздің көне түркі жазуымызда (Орхон, Енисей) әрбір таңба - дыбыстан гөрі семантикалық мәнге ие. Мысалы, мына төмендегі суретте көне түркімен “ҚАЗАҚ” деп жазсаңыз, ол тек оқылмайды, ол өз бойында симметриялы рух алып жүреді. Оңнан оқысаң – Қазақ, солдан оқысаң – Қазақ. Тіпті кей таңбаларды жоғарыдан, төменнен қарасаң да, Тәңірлік мән-мазмұны бұзылмайды. Бұл - жай қаріп емес, киелі код. Таңбалы таста бейнеленген Күн басты адам кім ол? Ол Жарықтың рухани өкілі. Тәңіртекті тұлға. Ақын Тыныштықбек айтқандай: «Бас орнына Күн көтеріп келем мен!..» Бұл поэзия ғана емес, өркениеттік көркем ақиқат. Мағжан ақынның “Мен Күннен туған Пайғамбармын!” деуі осы бейнені танудың ішкі жаңғырығы. Діншіл дүбаралар мен рухсыз арабқұлдар Ал осы рухты танымай, өзінің тегін мойындамай, өзгенің киесіне табынған бейбақтар көп. Олар қазақты біресе арабқа телиді, біресе орысқа жығады, біресе еврейдің мифологиясына апарады. Кім боларын білмей, ешкімге керексіз болып жұтылғандар. Олар ешкім емес. Қазақ емес. Араб емес. Рухани бос кеңістікте қалықтап жүрген дүбаралар. Ал біз тәңіртектілер: Біз Күннен туған Ұлыс иесіміз. Біз Тәңірдің сүйіктісі. Біз кезінде әлемнің төр бұрышын жаулаған Мөде, Білге, Күлтегіннің ұрпағымыз! Біздің шындығымыз таңбалы тасымызда, Кие-бітіміз сөзіміз бен суретімізде! Мен кейде балалық шағыма оралғым келеді. Екідіңге, Ұлытауға барып, әр тасты сүйгім келеді. Аруақты әкемді сағынамын! Мені Жанымды далам ғана түсінеді-ау. Енді мен жұмыс жасаймын. Рухани кітаптар жазуға отырамын. Себебі аспаннан бекер келгем жоқ, кейде адамдардың тілін түсінбей қала беремін. Тек Аспанмен ғана сөйлескім келеді! Тек Аспанмен ғана тілдескім келеді! Aqnur Mussabayeva    • АСПАННЫҢ ЖАЗУЫ немесе ТАҢБАЛЫТАС ТӘҢІРЛІК ...