Ақжол Түменбай “Қызыма”

Қызыма Күн сәулесі төгіліп келбетіңе, Құрсағында анаңның тербетіле, Толғағы жоқ әкеңді толғандырып, Қызым менің, қош келдің жер бетіне! Қызым менің, қош келдің жанұяма, Кіп-кішкентай періште сәби ана. Аманатқа анаңды алып едім, Құдай сені сыйлады хадияға. Шын бақытты адам жоқ шіркін менен, Қуаныштың көз жасы іркілмеген. Жүрегіңнің соғысын көріп тұрмын, Жұп-жұмсақ еңбегіңнен бүлкілдеген. Баяғыдан біртоға күй кеше алмай, Өмір өзі тосын сый кейде сондай. Пенделердің тілінде шүлдірлеймін, Періштенің тілінде сөйлесе алмай. Әлди айтып берейін әп-әдемі, Жұбата алмас жаһанның жеті әуені. Қуанғаннан арқама қанат бітіп, Төбем көкке жетпей тұр екі ақ елі. Той тойлайын десем де ой көп менде, Қол жетеді қол созсаң ой жеткенге. Қылығыңды көрейін қыз болғанда, Бұрымыңды өрейін бойжеткенде. Қызы барды Құдай да мақұлдайды, Қызы барлар жұмаққа жақындайды. Қыз әкенің қырдағы қызғалдағы, Бұл махаббат еш жерде сатылмайды. Жұртқа жаға болам деп халқыма жең, Жар ғұмырып боп кетті жалпыға жем. “Қыздан рахат көресің” дейтін еді, Ұлдан рахат көрмеген марқұм әжем. Өмір қатты қуантар бізді кейде, Бұлқынады бесікте ізгі бейне. Жаңа туған айдай боп маусымдағы, Қызым менің, қош келдің біздің үйге. (с) Ақжол Түменбай