Сураи Ар-Раҳмон ҳарфест, ки агар ҳар рӯз онро бихонед ё гӯш кунед, Худованд ба мо тамоми неъматҳо ва чизҳои ниёзманди мо медиҳад, аз қабили: бахт, пул аз самте, ки мо интизор набудем ва пул ҳар рӯз ба сӯи шумо равон шавад, то сураи Раҳмонро то ба охир расонед. Бигзор ҳамаамон аз ҷониби Худованди мутаъол ҳамеша неъматашон бошад
