Жауапкершілік пен жанашырлықтан гөрі, жамбасындағы жұмсақ креслодан түсіп қалмауды ғана ойлайтын шенеуніктерге айналып кеттіңіздер ме, қызылордалық мемлекеттік қызметшілер? Ең бастысы көзге көрінетіні емес, қағазды көрсеткіш деп ойлайсыздар ма? Әсіресе мектеп директорлары. Мемлекет әрбір балаға, оның тегін білім алуына, денінің сау болуына, жұмысқа орналасуына қалай жауапты әрі мүдделі болатын болса, сіздер де сондай жауапты және мүдделісіздер. Абыройыма нұқсан келеді деп, кеткен кемшілікті жылы жабуға тырыспай, оның жақын болашақта қайталанбауы үшін ашық әрі әшкере жұмыс жасауларыңыз керек емес пе? Әлде керісінше ме?
