"РӮДАКӢ". шеър аз БУЗУРГМЕҲР/ суруди ИНОМ КАРИМОВ/ "رودکی". شعر از بزرگمهر/سرود انام کریماو

РЎДАКӢ Рўдакӣ! Хунёгари мумтози оҳанги забон, Менавозӣ боз сад асри дигар чанги забон. Метаровад бўи гул аз ҳарфҳои чидаат, Номи ту сарлавҳаи зебои фарҳанги забон. Рангу бўи вожаҳоятро ба ҳам анбошта, Мекашад Монии даврон тарҳи Аржанги забон. Ҳар қадар оинаи чашму дилат бишкастаанд, Мезудоӣ бо паёми исавӣ занги забон. Баъди аъробӣ хуросонӣ забон гум карда буд, Ёфтӣ роҳи нав аз пайроҳаи танги забон. Турктозӣ бурд даҳ девони Сомонӣ ба бод, Монд дар девони ту маҳфуз авранги забон. «Бўи Ҷўи Мўлиён»-и ту суруди миллат аст, Марҳабо, хунёгари мумтози оҳанги забон. «Баҳор овардан осон нест...» (Душанбе: «Истиқбол», 2019) رودکی رودکی! خنیاگر ممتاز آهنگ زبان، می‌نوازی باز صد عصر دیگر چنگ زبان. می‌تراود بوی گل از حرفهای چیده‌ات، نام تو سرلوحة زیبای فرهنگ زبان. رنگ و بوی واژهایت را به هم انباشته، می‌کشد مانی دوران طرح ارژنگ زبان. هر قدر آیینة چشم و دلت بشکسته‌اند، می‌زودایی با پیام عیسویی زنگ زبان. بعد اعرابی خراسانی زبان گم کرده بود، یافتی راه نو از پیراهة تنگ زبان. ترکتازی برد ده دیوان سامانی به باد، ماند در دیوان تو محفوظ اورنگ زبان. «بوی جوی مولیان» تو سرود ملّت است، مرحبا، خنیاگر ممتاز آهنگ زبان. «بهار آوردن آسان نیست...» (دوشنبه: «استقبال»، 2019)