Iскрынка жыве!

У Менску мы сустрэліся, дваццаць нам было, Танчылі да раніцы, было так весяло! Забыліся пра ўсё, толькі музыка гучала, І сяброўства нашае там пачатак узяла. Ой, гады ляцяць, як шалёны вецер, А мы ўсё разам, нават у шэсць і дзесяць! Танцуем, як раней, хоць ужо і не тыя, Але ў сэрцы маладосць, іскрынка жыве! Iскрынка жыве! Вучоба побак, мы збіралі намёты, І ехалі ў лес, дзе спявалі салаўі свае ноты. Каля вогнішча цёплага, з гітарай ў руках, Марылі аб будучыні, без страху у думках. Ой, гады ляцяць, як шалёны вецер, А мы ўсё разам, нават у шэсць и дзесяць! Танцуем, як раней, хоць ужо і не тыя, Але ў сэрцы маладосць, іскрынка жыве! Iскрынка жыве! Дзеци выраслi ужо, сівізна на скронях, А мы ўсё яшчэ разам, гуляем, як у тых гадах! Можа, не такiя хуткiя ногі, рукі не такiя гнуткія, Але душа спявае, і песні нашы чуткія! Ой, гады ляцяць, як шалёны вецер, А мы ўсё разам, нават у шэсць і дзесяць! Танцуем, як раней, хоць ужо і не тыя, Але ў сэрцы маладосць, іскрынка жыве! Iскрынка жыве! Так што, сябры, давайце, паднімем рукі ўгору, І станцуем яшчэ раз, пакуль не наступяць зоры! Бо сяброўства нашае – гэта цуд, гэта багацтва, І мы яго пранясём праз усё жыццё, спадарства!!! Ой, гады ляцяць, як шалёны вецер, А мы ўсё разам, нават у шэсць і дзесяць! Танцуем, як раней, хоць ужо і не тыя, Але ў сэрцы маладосць, іскрынка жыве!! Iскрынка жыве! Iскрынка жыве!!!